ប្រើល្បឿនគ្រឿងរឹងទាំងអស់ដើម្បីបង្កើនល្បឿន Boot Windows
មិនមែនជាគន្លឹះថ្មីអីទេ តែគ្រាន់តែចង់បង្ហាញជូនអ្នកដែលមិនទាន់បានដឹង អំពីរបៀបធ្វើអោយការបើកដំណើរការ Windows មានសន្ទុះលឿន ដោយកំណត់អោយយកល្បឿនគ្រឿងរឹងទាំងអស់ដើម្បីបង្កើនល្បឿននៅពេល Boot។ ជាធម្មតា Windows តែងតែកំណត់អោយកុំព្យូទ័រប្រើតែ Single core (ខួរក្បាលមួយថត) ដើម្បី Boot (ដំណើរការចូលប្រើ)។ បច្ចុប្បន្ននេះ CPU សុទ្ធតែមាន Core ចាប់ពី 2 ឡើងទៅ ដូច្នេះយើងត្រូវយក Core ដែលមានក្នុង CPU
និង ទំហំ RAM ទាំងអស់ដើម្បី Boot ចូល Windows អោយអស់សមត្ថភាពពិតរបស់ម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័ររបស់លោកអ្នក។ សូមមើលរបៀបកំណត់ល្បឿន Boot ខាងក្រោមនេះ៖
– ចុចប៊ូតុង Start
– វាយពាក្យ msconfig ក្នុងប្រឡោះស្វែងរក រួចចុចលើកម្មវិធីនោះ (សូមមើលរូបខាងក្រោម)
– អ្នកនឹងឃើញផ្ទាំង System Configuration បើកឡើង
– ចុចលើផ្ទាំង Boot >> Advanced
– ធីកលើ Number of processros : រួចជ្រើសយកចំនួន Core ទាំងអស់របស់ CPU ។
– ធីកលើ Maximum memory : វាយទំហំធំបង្អស់របស់ RAM ។
– ចុចប៊ូតុង OK (ដើម្បីចង់ចាំការកំណត់) ជាការស្រេច។
ឃើញថាបន្ទាប់ពីកំណត់បើក Core ទាំងអស់ និង RAM រួចមក ការ Boot មានសន្ទុះលឿនជាងមុន ព្រោះលោកអ្នកបានអោយ Windows ប្រើល្បឿន Hardware ទាំងអស់ដែលមានទាំងប៉ុន្មាន យកមកដំណើរការបើក Windows អោយបានលឿន៕
អនុស្សារីយ៍កំពង់សោម
សមុទ្រដែនឆ្ងាមមិនណាយសំរស់ រែងនឹកអាលោះស្រណោះគ្មានស្បើយ
រលករលេញរមេញកោះត្រើយ តើពេលណាឡើយជួបក្តីសង្ឃឹម។
សំលឹងផ្ទៃមេឃពន់ពេកសន្លឹម ពពកសន្សឹមលូតត្រឹមសក្ខី
វាយោលបក់ផាត់ឆ្លងកាត់ថ្មីៗ ទួញថ្ងូរហៅស្រីមេត្តាសណ្តោស។
ស្រណោះដីខ្សាច់ពូនក្បាច់ចំណាំ បេះដូងចងចាំផ្តែផ្តាំជីវា
រៀមនៅតែនឹកល្ងាចព្រឹកប្រាថ្នា មិនដឹងថ្ងៃណាមានភ័ព្វវាសនា។
ច្រាំងទេរឆ្នេរខ្សាច់កុំផ្តាច់ស្នេហ៏ខ្ញុំ ចង់តែជួបមុំរៀមសុំសច្ជា
គូសថ្មចំណាំទោះកម្មចេតនា បានបាចផ្កាស្លាស្មោះតែភុំផាន។
បានជួបតែម្តងនួនល្អងឈឺចាប់ បេះដូងខ្សឹបប្រាប់ចុកចាប់អាល័យ
គ្រប់គ្រាគេងគិតនែបនិត្យយប់ថ្ងៃ សំរស់ថ្លើមថ្លៃចាប់រៀមអំពល់។
ហេតុអ្វីបានជាយើងពិបាកចាលចោលលោកនេះ?
ចំពោះមនុស្សភាគច្រើន សេចក្តីស្លាប់គឺជាមិនព្រឹត្តិការណ៌ទទួលស្វាគមន៌មួយ។ជាមួយនិងចំណង់ ចង់សប្បាយ
យ៉ាងរាប់មិនណអស់ ធុរះកិច្ចនៃការរស់នៅទោះបីមានទុក្ខសោកដ៏ធំធេងក៏ដោយ ក៏ធុរះកិច្ចនោះមិនដែលបានចប់
សព្វគ្រប់សោះឡើយ។ មនុស្សមានអារម្មណ៌សុខស្រួលជាមួយស្រមោលនៃសេចក្តីសុខ ជាជាងតថភាពនៃសេចក្តីស្លាប់
។ប្រសិនបើគេគិតអំពីសេចក្តីស្លាប់វិញនោះវាមានចន្លោះពេលក្នុងម៉ោងទី១១តែប៉ុណ្ណោះ។ដំណើរចិត្តជាប់ជំពាក់ចំពោះ
។ប្រសិនបើគេគិតអំពីសេចក្តីស្លាប់វិញនោះវាមានចន្លោះពេលក្នុងម៉ោងទី១១តែប៉ុណ្ណោះ។ដំណើរចិត្តជាប់ជំពាក់ចំពោះ
ជិវិតរស់នៅលើលោកីយនេះបង្កីតអោយមានសេចក្តីភ័យខ្លាចស្លាប់ដ៏អាក្រក់បំផុត។ប៉ុន្តែសច្ចះភាពគឺថាជីវិតទាំងអស់
គ្មានអ្វីក្រៅពីទុក្ខនោះទេ។សេចក្តីស្លាបើគឺជាដំណើរធម្មតាមិនងអាចជៀសផុត។គេភ័យខ្លាចសេចក្តីស្លាប់មិនបានស្មើ
ពាក់កណ្តាលនៃគំនិតគិតអំពីស្លាប់ផ្ទាល់ផង។ចិត្តមានសត្ថភាពផ្ទាល់របស់ខ្លួនដើម្បីបង្កើត និងពន្លើសរូបភាពស្រមើ
ស្រមៃនៃមរណះ។ហេតុផលគឺថា ចិត្តដែលមិនបានទទួលការហ្វឹកហាត់ដើម្បីមើលឃើញជិវិតជាមួយនឹងអនិច្ចភាព
និងមានទុក្ខទោមនស្សគ្រប់យ៉ាងរបស់វាគឺទោទន់ទៅស្រវាអោបកាយា បីដូចជាមនុស្សកំពុងលង់ទឹកស្រវាតោងសូម្បី
ចំបើងមួយទងក៏តោងដែរ។ មែនហើយសេច ក្តីភ័យសខ្លាចស្លាប់គឺជាកាស្តែងឡើងនៃសភាវះគតិអត្តាភិរក្ស។ប៉ុន្តែគេ
មានមធ្យោបានដើម្បីជំនះសេចក្តីភ័យខ្លាចនោះ។
ការចងចាំ 